The monastery was restored entirely by King Taksin the Great (1767-1782), who afterwards granted it the status of a royal temple. It was his favorite temple where he came to stay overnight to meditate and observe regigious precepts. At the time the temple was considered to be the largest and most prosperous in the area. In 1782 (B.E. 2325) the temple was used to house the royal creamatorium of the late King Taksin the Great. It retained its status as a royal temple throughout the reign of King Rama 1 (1782-1809 B.E. 2325-2352), with three high ranking monks governing the monastery. During the reigh of King Rama III (1824-1851 B.E. 2367-2394), Phraya Srisahathep (Thong Pheng) restored it once again and asked the king to grant it the status of a royal temple. The request was granted, but to a lower status than before. It was then named Wat Intharam.
วัดอินทารามวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร เป็นวัดโบราณมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมเรียกว่า วัดบางยี่เรือนอก และ วัดสวนพลู หรือ วัดบางยี่เรือไทย สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชได้ทรงสร้าง และปฏิสังขรณ์ใหม่ทั้งหมด แล้วได้สถาปนาขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นเอกพิเศษ พระองค์ทรงโปรดเสด็จมาทรงศีลบำเพ็ญกรรมฐาน และประทับแรม ณ วัดนี้ ถือได้ว่าเป็นวัดใหญ่และมีความเจริญรุ่งเรืองมากในสมัยนั้น
ต่อมาเมื่อสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชสวรรคต เมื่อ พ.ศ. ๒๓๒๕ ได้เป็นที่ประดิษฐานพระบรมศพถวาย พระเพลิง และบรรจุพระบรมอัฐิ ในสมัยรัชกาลที่ ๑ ยังเป็นพระอารามหลวงอยู่ เพราะว่ามีพระราชาคณะปกครองวัดถึง ๓ รูปหลังจากนั้นแล้ววัดก็ขาดการปฏิสังขรณ์และชำรุดทรุดโทรมลงตามลำดับ เรื่อยมาจนถึงสมัยรัชกาลทั้ ๓ พระยาศรีสหเทพ (ทองเพ็ง) ได้บูรณะขึ้นใหม่ เสร็จแล้วน้อมเกล้า ฯ ถวายเป็นพระอารามหลวงอีกครั้ง แต่ได้รับการลดฐานะลงเป็น พระอารามหลวงชั้นตรี และได้รับพระราชทานนามว่า วัดอินทาราม
Information from a historical marker at the temple.
Wikimapia location
Scenic Photography by Gerry Gantt from Thailand, the land of Golden Wats.
All images Copyright © 1999 - by Gerry Gantt, all rights reserved.